Meditasyon ile ilk defa bundan 10 yıl kadar önce Transandantal Meditasyon öğrenmem sayesinde tanıştım. O sıralar annemin gece uyuyamama problemi vardı ve ona bir çare olur diye ikimizde öğrenmiştik TM'yi. Ama işte yalnızca öğrenmekle olmuyor. Yaşadığımız pozitif etkilere rağmen annem de ben de TM yapmaya devam etmedik. Yıllar sonra hamile kalmaya çalışırken youtube da Jon Kabat Zinn ve Harvard Üniversitesi'nde psikyatri profesörü Prof. Richard Davidson'ın katıldığı bir tartışma programını dinledim. Orada iki çocuklu çalışan bir kadın meditasyonun beyinde yarattığı etkiyi, nasıl insanı sakinleştirdiğini görüp meditasyona başladığını ve aradaki farkın inanılmaz olduğunu anlatmıştı. Bu beni çok etkiledi. Ve you tube dan Jon Kabat Zinn guided meditasyonlarını yapmaya başladım. Gerçekten mindscape adlı 20 dakikalık meditasyon beynimdeki düşünce zincirinin nasıl kontrolsüz çalıştığını farkına varmamı sağladı. İçinde bulunduğum olumsuz modların nasıl ben hiç farkında olmadan işlediğini görmeye başlamıştım. Yalnızca 20 dakikalık bir zihni durdurma (durdurma çabası demek daha doğru olur) eylemi bile güne farklı bir tonda başlamamı sağlamıştı. Jon Kabat Zinn meditasyonu kanser hastalarını iyileştirmek, hastaların ağrı ve hastalıkla ilgili düşünce zincirlerini kırmak için de kullanıyordu. Ve düzenli meditasyonun bu hastalar üzerinde inanılmaz etkileri oluyordu. Ben de artık her gün 20 dakikalık mindfulness meditasyonunu yapmaya çalışıyorum. Özellikle bebeğimle ilişkimde bunun kesinlikle faydasını görüyorum. En ufak olumsuz bir düşüncenin bazen nasıl gün boyu modumu düşürdüğünü ve bebeğimle etkileşimimde beni daha sabırsız daha az anlayışlı yaptığını farketmem düşüncelerime dikkat etmemi sağlıyor. "Mindfulness" da bu demek aslında. Farkındalık. Ve hayatın bu hızlı ritminde bebeğimiz için kendimiz için yavaşlamamızı sağlıyor meditasyon. Belki de günümüz dünyasında en çok ihtiyacımız olan şey yavaşlık! Düşüncede yavaşlık! Hele de bebek büyütürken!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder